Memoirs of a Geisha

Geisha's fascineren mij. Misschien ligt het aan de prachtige kimono's, de rode lippen, de elegante manier van bewegen of de associatie met thee. Misschien is het de mysterieuze setting waarin deze vrouwen leefden. Een wereld zo anders als de mijne.
Wie weet zie jij geisha's als niets anders dan aziatische hoeren. Hoewel het zeker waar is dat ze mannen vermaakten voor hun beroep, gingen de Japanse vrouwen niet met iedere man naar bed. Geisha's moeten op de mannen overkomen als een levend kunstwerk. Daarom leerden ze ook dans, zang, het Japanse instrument shamisen en nog vele andere skills. Stiekem heb ik er bewondering voor dat deze vrouwen werden opgeleid als artiesten.

Memoirs of a Geisha was dan ook een boek wat al een tijd op mijn lijst stond. Toch ben ik blij dat ik het niet eerder heb gelezen. Ik denk dat ik het dan niet zoveel had gewaardeerd als nu. Arthur Golden, de schrijver van het boek, gaat seksuele onderwerpen niet uit de weg. Deze weet hij op een subtiele en sensuele manier te brengen. Een die naadloos aanslaat bij de geisha's. De kleine Chiyo beschrijft de boezem van haar zus dan ook als Mount Fuji. Een opmerking die ervoor zorgde dat ik hardop moest lachen in de trein.

De moeder van Chiyo en Satsu is erg ziek. Om de behandeling van zijn vrouw te kunnen betalen doet hun vader een van de ergste dingen die je als ouder kan doen. Hij verkoopt zijn kinderen. De kleine Chiyo valt op door haar prachtige blauwe ogen. 'Er zit veel water in jou,' heeft ze van haar moeder geleerd. Chiyo wordt verkocht aan een okiya, een geishahuis. Haar zus Satsu wordt ergens anders heen gebracht. Het kleine meisje heeft moeite zich aan te passen aan haar nieuwe thuis. Niet in de minste mate door de gemene geisha Hatsumomo. Waarom zit ze haar zo dwars? Wat heeft Chiyo verkeerd gedaan? Door de streken van Hatsumomo lijkt het erop dat Chiyo nooit een geisha zal worden. Tot de dag dat ze de 'chairman' ontmoet. Vanaf die dag neemt haar leven een nieuwe wending. Als een rivier waarin een nieuwe aftakking is ontstaan, op weg naar een nieuw spoor. Wanneer geisha Mameha het meisje alle kneepjes van het vak leert weet Chiyo dat ze maar een doel heeft in het leven. Ze wil geisha worden om het hart van de chairman ooit eens te kunnen veroveren. Voortaan zal ze als Sayuri door het leven gaan. Lees meer over de wondere wereld van geishas terwijl Sayuri in aanraking komt met Nobu. Een ongewenst obstakel op haar pad van geluk. Zal Sayuri zich laten leiden als een rivier door het landschap of leert ze haar eigen keuzes maken?

Het boek is geschreven in de ik-vorm. De proloog van het verhaal vind ik overbodig. Een Amerikaanse man beschrijft hier dat hij de beroemde geisha Sayuri mag interviewen. Stukken als deze zetten mij altijd op het verkeerde been. Hoewel Memoirs of a Geisha een fictieverhaal is stelt de proloog dat het verhaal toch echt waargebeurd is. Ik snap hier de toegevoegde waarde niet van. Het enige wat de proloog voor mij doet is duidelijk maken dat de wereld van geisha's een onbekende wereld voor ons westerlingen is. Dat was ook wel duidelijk zonder die proloog!
Verder heb ik weinig op dit boek aan te merken. Ik durf het zelfs een meesterwerk te noemen. Dit boek gunt ons een kijkje in de wondere wereld van het oosten. Hoewel dit boek daadwerkelijk fictie is, is de levensstijl van de geishas zo goed als historisch correct beschreven. Het boek weet te boeien op iedere bladzijde. Of het nu gaat over de levensstijl van een geisha, de listen van Hatsumomo, de hartstocht naar de chairman, Sayuri's leven tijdens de Tweede Wereldoorlog of de (afbrokkelende) vriendschap met Nobu. Als ik weer leesvoer nodig heb zal ik zeker eens op zoek gaan naar verhalen die zich afspelen in Azië.