Doelen Stellen

Doelen stellen vind ik persoonlijk belangrijk in het leven. Het najagen van een wens of droom kan dan idealistisch lijken, maar waar leef je eigenlijk nog voor als je nergens van kunt dromen? Door doelen te stellen ben ik van mening dat je dingen kunt bereiken. Ik zeg niet dat alles zomaar binnenhand bereik ligt. Natuurlijk moet je er ook wat voor doen om uiteindelijk die grote droom waar te maken. Wie weet wordt het wel nooit werkelijkheid, maar iets kan je niet voor elkaar krijgen als je het niet eens geprobeerd hebt. Daarom zeg ik ook altijd je kunt het tenminste proberen, want als je iets niet probeert zul je het nooit weten.

Een van mijn doelen in het leven is het schrijven van een boek. Ooit wil ik gewoon eens een literair (meester)werk van mijn hand hebben uitgebracht. Dat is mijn droom en iets wat mij ontzettend gaaf lijkt. Ik ben altijd al dromerig ingesteld, hoewel ik dit liever ambitieus noem. Ik snap best dat niet iedereen zomaar een boek uit kan geven. Een succesvol boek is zowat al uitgesteld, maar toch wil ik het proberen. Ik weet niet hoelang ik erover zal doen. Op het moment heb ik enkele concepten in mijn hoofd, maar mezelf kennende weet ik niet of een ervan het ook zal overleven tot eindproduct. Toch spookt deze droom al minstens zes jaar in mijn hoofd. Ik weet dat dit iets is wat ik voor mezelf wil bereiken. Ik zie het niet als einddoel, maar schrijfster is wel mijn verlangde carriére. Eerst had ik altijd voor ogen dat ik een fantasyboek wilde schrijven, na helemaal verkocht te zijn aan de Harry Potter serie. Tegenwoordig heb ik echter ontdekt dat ik ook een grote belangstelling in thrillers heb. Misschien zou dat ook een uitkomst zijn om in dat genre een boek uit te brengen. Wat voor verhaal het ook wordt, ik ben vastberaden ooit nog een boek uit te geven.

Een van mijn doelen deze week was dat ik elke dag een stukje zou schrijven. Niet alleen om mijn Journalistieke kwaliteiten te beproeven, maar vooral om het doorzettingsvermogen in een blog te kweken. Een vriendin van mij heeft een maand lang elke dag een tekening moeten maken voor haar opleiding en dus leek het mij een goede oefening om het minstens een week lang vol te houden een stukje te schrijven. Na deze post (en eerlijk gezegd heb ik nog maar 10 minuten) is dit doel dan ook geslaagd.

Denk nu niet dat ik echt al mijn doelen nastreef. Soms stel ik een doel (zoals het laten epileren van mijn wenkbrauwen, waar ik nu al een maand over loop te zeiken), maar doe ik er eigenlijk niks aan. Het refrein van Bruno Mars' Lazy Song is op deze dagen dan ook de soundtrack van mijn leven. Ik zal nooit stellen dat ik geen lui persoon ben. Heel eerlijk geef ik ook toe dat ik te weinig geleerd heb voor mijn theorierijexamen, waardoor dit doel dus ook niet behaald is. Soms zijn er van die dagen dat je er gewoon even helemaal geen zin in hebt.

Met doelen stellen bedoel ik dan ook grote doelen. Wensen die levens bepalend zijn, zoals bijvoorbeeld mijn studiekeuze. Ik ben er allang achter dat als ik iets echt, echt, echt, echt wil ik er dan ook voor ga. Zo heb ik dit jaar toch maar mooi mijn HAVO-diploma gehaald met een mooie lijst. Ook hoop ik over 4 jaar te kunnen zeggen dat ik ben afgestudeerdrd tot Bachelor in Journalism. Ik kan de toekomst niet voorspellen, maar ik kan wel dromen over hoe het er over zoveel jaar uit zou moeten zien.

Weet je wat het stomme is? Dit bericht is niet op tijd. Momenteel is het twee over twaalf. Doordat ik per ongeluk verkeerd op backspace drukte en mijn internet uitviel houdt dit dus in dat ik mijn doel om elke dag van de week een stukje te schrijven niet behaald heb. Waarom? Mede doordat ik hier erg laat mee was op de avond, maar ook door simpel toeval. Dit toont alleen maar aan dat we zelf niet alles in de hand hebben en we gewoon niet kunnen voorspellen hoe alles loopt.

PS: Ik ben de functie die automatische conceptberichten opslaat zeker dankbaar.

Zaterdag is Frietdag

Hebben jullie dat ook? Dat je op een bepaalde dag standaard hetzelfde gerecht eet? Elke week, elk maand en elk jaar. Bij ons is het sinds jaar en dag vaste kost om zaterdag friet te halen bij de snackbar. Hoewel we allemaal van mening zijn dat de friet niet eens zo heel geweldig is zijn we helemaal fan van de snacks die ze serveren. Mijn moeder en ik delen altijd een kroket en frikandel. Van die laatste maak ik dan mijn eigen frikandel speciaal door hem open te snijden en er curry en mayonaise in te doen. Altijd in die volgorde anders heb ik het idee dat hij anders smaakt. Voor de afwisseling doen wij er soms een bamihap, nasischijf, potje stoofvlees of frikandel speciaal bij. Op de frieten zelf komt natuurlijk Remia frietsaus en curry. De laatste tijd hebben we ook Amerikaanse frietsaus op tafel staan. Je weet wel, die saus van de McDonalds. Heerlijk vind ik het.

Echt gezond is het misschien niet om ieder weekend dit ritueel in ere te houden, maar mijn zaterdagavond is zowat niet goed als ik geen snacks en friet gegeten heb. Momenteel ligt mijn gewicht rond de 50 kg, dus je kunt zeker niet spreken van overgewicht. Net als een klein kind kijk ik de hele week al uit naar de snacks die bij deze friet horen.

Hoewel het een traditie is om het elke zaterdag te doen zijn er toch dagen dat we er vanaf stappen. Deze voorbeelden zijn enkel maar erg zeldzaam, maar vandaag was zo'n dag. Vandaag aten we namelijk Chinees, wat overigens ook heerlijk is. Helemaal getreurd ben ik nu niet, want mijn frietportie van de week heb ik namelijk gisteren al gehad.

Gezond eten is natuurlijk iets waar ik ook van kan genieten. Een goede salade of goed klaargemaakte ovenschotel gaat er bij mij net zo lief in. Toch kan ik zeker ook genieten van een lekker bakje friet (met mayonaise), kroket of frikandel speciaal. Ik ben gezond, dus een bakje friet eens in de week moet kunnen, toch?

Everybody Breaks A Glass

LIGHTS is sinds een jaar of twee een van mijn favoriete artiesten. Niet alleen is haar muziek enorm creatief en dansbaar, ook qua persoonlijkheid is deze vrouw zeker een voorbeeld voor mij. Wanneer deze electropop zangeres uit Canada een nieuw nummer ten hore bracht via haar YouTube kanaal was ik ook blij verrast om te horen dat het ietswat anders was dan de snippets die ik eerder gehoord had.

Dit nummer laat iets meer techno horen dan ik van LIGHTS gewend ben. Zeker als je de preview luistert, die de laatste minuut laat horen. Voor mij was dit even wennen, maar na een keer de volledige versie te hebben beluisterd ben ik verkocht. De beat is catchy, maar toch origineel. De rustigere stukjes geven een mooie overloop naar het heftigere refrein. Tekst in een nummer is voor mij heel belangrijk en Everybody Breaks A Glass heeft zeker een paar geniale rijmpjes in zich. LIGHTS is niet het welbekende top40 geluid, maar wel de starpotentie. LIGHTS is verlichtend in de muziekwereld. Een artieste die ik iedereen aanraad. Vooral als je fan bent van de muziek van Owl City.

Is dit nummer niets voor jou? Ik raad je dan zeker aan verder te kijken dan één nummer en de hits Second Go, Drive My Soul, Ice en Pretend (Reprise) een kans te geven. Je zult er geen spijt van hebben!

Theorie examen van de (rij)baan

Om 10:00 was het zover. Niet goed voorbereid begon ik aan het theorie rijexamen. Daar zat ik dan. Wachtend in een ruimte vol met andere examenkandidaten. Ik wist niet wat mij te wachten stond en raakte dan ook lichtelijk in paniek toen de klok 10:05 sloeg. Blijkbaar was het andere examen iets uitgelopen en zou het zo beginnen. Weer vijf minuten later was het dan eindelijk tijd. Enkele kandidaten werden naar boven geroepen waarin wij in een ruimte kwamen waar we onze plaats moesten innemen. Iedereen liep zo de zaal in, maar het bleek achteraf dat ik mijn ID had moeten afgeven. Was het de bedoeling dat dit gelijk was gebeurd of pas toen ik naar boven liep? Ik ben serieus gewoon naar binnengelopen en niet eens een keer kwam er iemand naar mij toe om uit te leggen hoe het werkte. Ik wist wel dat ik mijn ID af moest geven, maar ik wist niet waar. Gelukkig hielden de dames van het CBR een controle, dus ik werd redelijk snel naar mijn plaats gewezen. Toch zou het prettig zijn als ik de volgende keer wat meer informatie zou krijgen over hoe alles verloopt.

Het examen zelf ging belabberd. De klap die ik kreeg van de uitslag was nog te doen, want ik had mijzelf er al op berekend. Wat kan je verwachten als je er niet veel op geblokt hebt? In alle eerlijkheid heb ik de laatste paar dagen dat boek pas aangeraakt. Ik ben ongeveer tot de helft gekomen met alles doorlezen en toen ben ik de borden in mijn hoofd gaan stampen. Mijn "studeersessie" sloot ik af met het doornemen van de aantekingen die ik tijdens mijn theoriecursus gemaakt had. Uitstellen is iets waar ik soms verschrikkelijk goed in kan zijn, als het onderwerp mij niet veel kan interessen. Als ik eerlijk ben moet ik ook zeggen dat het minimale promille van banden mij niets kan schelen. Gevaarsherkenning ging nog best goed, met 14 goede antwoorden van de 13 toegestane heb ik dat gewoon gehaald. Het probleem zat hem echter in de vragen. Van de 35 toegestane goede antwoorden had ik er dus maar 25 goed. In totaal zijn dat dus 15 fouten en 10 onnodige fouten. Ai, dat is niet zo best. Voor mijn volgende poging zal ik zeker eens wat meer de boeken openslaan en toetsen oefenen. Hopelijk komt er dan een ander resultaat uit de bus.

Vrouwen In Hun Recht

Hoewel ik mezelf geen Dolle Mina wil noemen en Aletta Jacobs niet mijn grootste voorbeeld is, kun je mij wel een heel klein beetje als feministisch omschrijven. Waarom? Ik pleit voor gelijke rechten van vrouwen en mannen en wens als vrouw zijnde zeker ook met respect behandeld te worden. Vrouwen en mannen zijn niet hetzelfde, maar ik vind dat het vrouwelijke geslacht minstens de keuze moet hebben om dezelfde banen als een man te kunnen krijgen.

Mijn eigen ervaring met deze vorm van discriminatie is gelukkig niet erg groot. Meestal voel ik mij wel in mijn waarde gelaten, maar na een mailtje ontvangen te hebben stond ik toch wel even met mijn mond vol tanden. Ik stuurde heel fatsoenlijk (misschien zelfs wel te netjes) een mailtje om een afspraak voor een bezichtiging bij een Tilburgse kamer te regelen. Gisteren kreeg ik ook al vrij snel een reactie van een meisje en op internet zag alles er goed uit. Tot dat ik rond de middag ineens een mailtje kreeg van een jongen die ook in dit huis woonde. Wat naïef opende ik het mailtje. Tot mijn grootste schrik was dit de context: 'Ben je wel lekker? Verstuurd vanaf mijn iPhone.' Sorry? Is dit echt de manier waarop je iemand die naar je kamer komt kijken begroet? Het mag hier misschien gaan om een flauwe grap van een vriend van de besbetreffende gozer of misschien is de jongen niet helemaal sober. Ik wist echt niet goed hoe ik hier op moest reageren. Een beetje geschokt typte ik het berichtje over naar een vriendin, die het ook maar raar vond. Een kwartiertje later besloot ik het aan mijn ouders te lezen, maar deze vonden dat ik gewoon naar de kamer moest gaan kijken en zagen niet in waarom ik zo overdreven reageerde. Ik voelde mij namelijk niet in mijn waarde gelaten en alle zin om naar de kamer te gaan kijken was gelijk weg. Een eerste indruk is van levensbelang en de indruk die ik hiervan kreeg was dat ik een studentenhuis moest gaan delen met een perverse jongen. Nu snap ik best dat het voor sommige jongens leuker is als er een knappe huisgenote bij hun woont, maar je stuurt toch niet zo'n mailtje voordat je iemand ontmoet hebt?! Ik vind het belangrijk dat ik mij op mijn gemak voel in zo'n studentenhuis en na dit mailtje voelde ik mij totaal niet op mijn gemak. Het is dan ook onnodig om te zeggen dat ik besloten heb deze afspraak niet na te komen. Het is niet dat ik de jongen geen tweede kans gegeven heb. Mijn reactie was namelijk een gevat antwoord, namelijk: 'Ben je wel helemaal sober? Was deze reactie nou voor mij bedoeld of niet?' Na een reactie hebben gekregen die uit niets anders bestond dan een paar spaties en de zin: 'Verstuurd vanaf mijn iPhone.' was het voor mij ook meer dan duidelijk dat dit niet mijn nieuwe huisgenoot zou worden.

Was mijn reactie overdreven? Zelf sluit ik dat niet helemaal uit. Hoewel ik weet dat ik wat overgereageerd heb, heb ik ook normen en waarden en respect staat bij mij heel hoog in het vaandel. Ergens kan ik wel een beetje om het mailtje lachen, want zeg nou eerlijk de zieligheidsfactor druipt er vanaf. Als de desbetreffende jongen mij zoiets had gestuurd als wij mogelijk al samen hadden gewoond dan had ik het nog wel door de vingers gezien, maar op dit moment valt het mailtje onder de categorie ongewenste intimideiten. Wat ik de studenten toewens? Een "lekkere" huisgenote die zulke fratsen kan accepteren.

Ik geef eerlijk toe dat ik niet veel van jongens gewend ben op dit gebied. Misschien dat ik daarom zo reageer, maar dit huis wordt het niet voor mij. Natuurlijk mogen mannen opmerkingen maken als lekkerding naar vrouwen. Andersom zal dit heus ook wel eens gebeuren. Het ging ook niet zo zeer om de context zelf, want ik snap best dat er ergere dingen getypt hadden kunnen worden, maar ging om het moment daarop en het 'principe'. Maandag ben ik ook naar een kamer wezen kijken en als ze alles rond kunnen krijgen met de twee overige huisgenoten heb ik misschien zelfs al een onderdak. Dit is ook wel een van de redenen waarom ik toch niet ben wezen kijken (ook al is het nog lang niet zeker of de kamer van mij wordt).

Om toch nog "ontopic" te blijven, mijn visie op deze kwestie is dat vrouwen in hun waarde gelaten moeten worden. Opmerkingen als lekkerding enzovoort zijn zeker niet verboden, maar zorg er wel voor dat je ze op het juiste moment doet (bijvoorbeeld in een club). Ik vind het belangrijk dat vrouwen net zo ver moeten kunnen komen als mannen wanneer zij dit zelf verlangen. Vrouwen zijn niet beter als mannen, maar het is zeker ook niet andersom. We zijn allemaal menselijk en zo moeten we ons ook maar eens gaan gedragen.

Dingen Kopen Om Te Kopen

Heb jij dat ook? Dat je zomaar iets koopt omdat je op dat moment vindt dat je het hebben MOET, terwijl je het eigenlijk niet bepaald nodig hebt. Dit artikel gaat niet eens zo nodig over miskopen, ook al zijn die natuurlijk niet uitgesloten bij deze impulsieve aankopen.

Begrijp mij nou niet verkeerd. Er is heus niets mis met het verwennen van jezelf door deze artikelen. Het blije gevoel van deze aankoop is iets wat je af en toe nodig hebt, maar wanneer je in geldnood zit is het misschien toch wat minder. Je kunt je geld immers maar een keer uitgeven.

Vroeger had ik nooit moeite met sparen. Hoewel ik nog steeds niet wil zeggen dat ik een gat in mijn hand heb zijn er bepaalde gelegenheden waarop ik zeker wel eens los ga wat betreft (onnodige) aankopen. De zelfcontrole is niet helemaal tot niveau 0 gezakt, maar achteraf ontstaat de vraag wel eens waarom ik iets ook alweer gekocht heb. Echte spijt is het niet, maar nu ik aankomend student ben zal ik toch op mijn geld moeten letten. Gisteren tijdens een middagje shoppen in Breda heb ik dan ook wel €7,20 onnodig uitgegeven aan eten. Erg impulsief kocht in cupcakes, want ik was benieuwd naar de smaak. Nog geen vijf minuten later stond ik echter aan de balie van een snackbar friet te bestellen met het zakje cupcakes in mijn handen houdend. Kleding heb ik niet gekocht, wat zeker niet kwam doordat ik niks leuks zag. Zowat alles wat ik zag was leuk, maar met recente aankopen in mijn achterhoofd heb ik mij toch in gehouden. Dat geldt alleen niet voor leesvoer. Momenteel heb ik een geweldig boek geleend van een vriendin, Blameless van Gail Carriger uit de Parasol Protectonate Series. Misschien is het wel handig om te melden dat ik dit derde boek uit de serie nog niet uitgelezen heb, maar toch alvast deel vier heb ingeslagen. Momenteel staat Heartless heel verleidelijk in mijn kast.

Ook kan ik mij nog een middag herinneren waarop ik na het passen van een skinny jeans dit jurkje tegen kwam en er zo van gecharmeerd was dat ik het na wat twijfelen echt moest passen. Het stond zo leuk dat ik niet veel later ermee de Zara verliet. Zoals het weer er nu uit ziet zal het nog wel even duren voordat ik het weer met trots kan dragen, maar in ieder geval had ik wel een mooi jurkje voor mijn examenuitreiking (hoewel ik het ding eigenlijk totaal niet nodig had).

Dan nog maar niet te spreken over alle mangas die in mijn kamer rondslingeren. Als je je bedenkt dat deze Japanse strips gemiddeld 10 euro kosten en ik nu zowat rond de 70 exemplaren in mijn collectie heb, is dat toch €700 euro dat ik eraan besteed heb. Natuurlijk kost iedere hobby geld en er zijn ook zeker mangas bij waar ik enorm gek op ben. Toch moet ik in alle eerlijkheid melden dat ik niet van ieder boekje evenveel genoten heb en als ik mij bedenk dat ik €700 euro rijker had kunnen zijn ontstaat er wel een klein gevoel van schaamte. Van de andere kant gezien vind ik niet dat je niks met je geld mag doen. Als je alleen maar spaart en nooit iets uitgeeft zul je ook nooit wat hebben ook. Alle genoemde aankopen in deze blogpost waren dan misschien wel impulsief en niet altijd even slim, maar toch heb ik er veel plezier van gehad (behalve een manga die ik echt niet doorkomen kan). Mijn mening over dingen kopen om te kopen? Af en toe is het wel fijn, maar doe het met mate en alleen als je portomonnee het toelaten kan.

De Waaier Heeft De Vlammen Gedoofd

Al zowat drie jaar zijn een goede vriendin en ik bezig met een Naruto fanfiction verhaal, maar aan alles komt een einde. Nadat zij mij over heeft gehaald hebben we besloten het om een andere boeg te gooien en onze eigen karakters Shogo en Miharu (en alle andere personages waar wij met recht trots op mogen zijn) gaan gebruiken in ons eigen verhaal. Zoals ze zeggen elk einde is een nieuwe begin.

Van links naar rechts: Shogo (7 jaar), Shogo (14 jaar), Shogo (17 jaar) en Shogo (24 jaar oud) in de Naruto setting.

Het begon enkele jaren geleden toen ik met twee vriendinnen wel eens een rollenspel deed op msn, waarin we in de huid kropen van onze cosplaykarakters. Deze gesprekken begonnen de vorm aan te nemen van een heus verhaal en toen een vriendin besloot ermee te stoppen, gingen wij met volle kracht met zijn tweeën verder. Uiteindelijk begonnen deze gesprekken over te vloeien naar gesprekken die draaiden om de zoon en dochter van onze cosplaykarakters, namelijk Uchiha Shogo (zoon van Sasuke en Karin) en Uchiha Miharu. Wat begon als een spontaan idee heeft in de afgelopen drie jaar zeer serieuze vormen aangenomen.

In deze nieuwe setting ben ik niet van plan Shogo veel te veranderen. Ik ben trots op zijn design en karakter. Al jaren schrijf ik verhalen voor mijn plezier (en het is dan ook mijn droom later een boek uit te geven), maar Shogo is veruit een van mijn favoriete zelfverzonnen personages. Ik weet niet of het komt door zijn charmante optreden of moedige woorden. Het leek mij interessant mijzelf te verplaatsen in de wereld van een "player" die veel meisjes date en hoewel ik de jongere Shogo niet anders kan beschrijven, ben ik blij dat hij uitgegroeid is tot meer dan dat. Shogo Kurogane, zoals zijn naam nu luidt, is het beste te omschrijven als: zelfverzekerd, impulsief, onbeschaamd, extrovert, charismatisch, moedig, kort lontje, redelijk ijdel en koppig. Zijn uiterlijk heeft hij meezitten en daar maakt hij maar al te graag gebruik van. Hoewel hij zeker niet stom is, weigert hij soms zijn volle verstand te gebruiken. Dit zorgt uiteraard niet altijd voor makkelijk situaties, maar op de een of andere manier weet Shogo zich overal uit te praten met zijn vlotte babbel. Zijn rijke leven mag dan perfect lijken vanaf de buitenkant gezien, maar uiteraard heeft ook Shogo zo zijn geheimen. Een daarvan is zijn kat Sachiko, die bij lange na geen normale kat is. Sachiko is namelijk een yokai, oftewel geest en heeft een contract met Shogo gesloten, waardoor een deel van Sachiko's kracht van Shogo is en vise versa. In de oude Naruto versie, was Sachiko een summoning (die eigenlijk wel wat weg had van een biju).

Nieuw design voor de nieuwe setting (Shogo 17 jaar oud)

Het leuke aan de nieuwe setting is dat ik hier veel vrijer in ben. Niet langer hoef ik mij te houden aan de bestaande regels van het Naruto universum. Hoewel Shogo zowat naadloos tot de Uchiha's behoorde is het zeker geen overbodige luxe dat we nu onze eigen wereld kunnen creeëren. Het bouwen en uitbreiden van een eigen dimensie is toch wel een van de dingen die schrijven (en creativiteit in het algemeen) zo leuk maakt. Hoewel ik nog fan ben van de Naruto serie, hoop ik met mijn eigen verzonnen karakter zelf nog veel mooie verhalen te schrijven. Beginnend bij het begin, zoals een echt boek.

Titelverklaring: Uchiha betekend zoiets als waaier en symboliseerd het doven van vuur. Uchiha is een clan in de populaire anime en manga serie Naruto, wat over ninjas gaat. De titel van deze blogpost wijst dus naar het "Uchiha verleden" van mijn karakter Shogo die in een originele setting als Kurogane Shogo (westers: Shogo Kurogane) door het leven gaat. Kurogane is overigens een officiële Japanse achternaam die 'Black Steel' betekend.

Lees hier meer over Shogo (+ enkele uitgewerkte stukjes uit onze Naruto Next Geneartion setting in het Engels): http://row-sanx3.deviantart.com/gallery/27302708

Ik ben een journaliste in spé!

Er zijn mensen die niet weten wat ze willen worden. Op zo'n jonge leeftijd iets moeten kiezen wat je voor de rest van je leven moet doen is ook geen makkelijke taak. Het grootste gedeelte van de middelbare school leerlingen struinen de HBO-scholen af op zoek naar iets wat ook maar enigszins bij ze past. Of dit de goede keuze is moeten ze alleen nog maar afwachten. Nu geldt dat laatste ook voor mij, maar ik hoor bij de paar gelukkige tieners die al jaren weet wat ze wil doen. Ik wil schrijven voor geld en daarom ga ik vanaf aankomend semester de opleiding Journalistiek op de Fontys Hogeschool voor Journalistiek in Tilburg studeren.

Al sinds het einde van de brugklas kwam ik tot de conclusie dat ik Journalistiek wilde studeren. Dit is nu ongeveer zes jaar geleden. Wat mij uiteraard zo aantrok, was de mogelijkheid om verhalen over te brengen. Later besloot ik dat Journalistiek de geschiedenis van later is en dat ik dus letterlijk geschiedenis zou schrijven.

Na een iets wat gedemotiveerd tweede jaar, moest ik vanaf de derde helaas doorstromen naar de MAVO. Deze heb ik in twee jaar met vlag en wimpel gehaald en mocht dan ook doorstromen naar de HAVO. Een andere optie had ik (ambitieus en vastbesloten als ik was) dan ook niet. Mijn zinnen waren nog steeds gezet op de Journalistiek. Toch heb ik mij de afgelopen twee jaar goed georiënteerd om zeker te weten dat dit wel echt was wat ik wilde. Mijn tweede (en zelfs derde) keuzes lagen ook al klaar, maar gelukkig kon de loting mij niet stoppen om echt Journalistiek te gaan studeren.

Tijdens het intakegesprek van deze opleiding was mij al verteld dat Tilburg een loting van de regering opgelegd krijgt, omdat dezelfde opleiding in Utrecht zo populair is, dat alle Journalistiek opleidingen in Nederland verplicht zijn te werken met een numurus fixus. Ik was hier alleen wel een beetje sceptisch over. Wat als het alleen een verkooppraatje was? Ik heb dit verhaal echter vaker gehoord en donderdag was het dan zover. Het lotingsresultaat kwam positief uit de bus! Vanaf eind Augustus ben ik dus een Journalistiek studente.

Wat ik precies in de Journalistiek wil gaan doen, weet ik nog niet precies. Er is nog zoveel van het wereldje dat ik niet ken. Mijn voorkeur gaat uit naar de geschreven media. Wanneer ik mijzelf probeer in te beelden op de televisie of radio gaat dat niet helemaal zonder lach of stoot, maar wie weet blijk ik er wel verborgen talent voor te hebben. Je moet je verborgen talenten niet onderschatten, want je weet niet waar je mee te maken hebt. Schrijven is echter wel een talent wat ik niet onder verborgen beschouw en dus ben ik als een kind zo blij dat ik er waarschijnlijk iets mee kan gaan doen. Een ambitieuze droom als muziekjournaliste die in Londen verblijft en de grootste sterren mag interviewen is dus nog niet helemaal in elkaar gestort. Reizen voor mijn werk zou ook geweldig zijn, maar problemen met het serieuzere nieuws heb ik ook niet. We zien allemaal wel waar het strand.

De alom bekende verhalen dat de helft van de HBO studenten na de kerst al van de opleiding is, zijn mij natuurlijk ook bekend. Wie weet gaat Journalistiek het toch niet worden, maar als je het niet probeert zal je het nooit weten, toch?

Pruik ontklitten

Vol enthousiasme besloot ik een paar jaar geleden een pruik te kopen, die ik zou gebruiken voor een Kanda (D.Gray-man) cosplay. De pruik had geen clip-on staart en op de een of andere manier dacht ik dat het een goed idee zou zijn als ik daar gewoon zelf een staart in zou maken. Dit is uiteindelijk nooit gelukt, maar het is wel gelukt een hoop klitten in het nephaar te krijgen!

Kanda heb ik uiteindelijk nooit meer gecosplayed, maar de pruik gebruik ik nu voor mijn eigen karakter Sayuri. Tijdens Abunai!con 2010 heb ik dan ook heel de dag met een pruik vol klitten rondgelopen, want het was er niet uit te kammen. Na wat research op internet heb ik enkele tips gevonden hoe jij je pruik er weer mooi uit kunt laten zien.

Hiervoor pakte ik een plastic bak, lauw water en Neutral shampoo zonder toegevoegde parfumstoffen. Eigenlijk was de bak te klein, dus het is aan te raden voor een lange pruik misschien gewoon de wasbak of zelfs het bad te gebruiken. Aangezien ik de stop niet kon vinden heb ik de pruik een beetje moeten opvouwen. Ik moet toegeven dat het water misschien iets te water was. Sommige pruiken kunnen zelfs smelten bij hoge tempraturen (aangezien ze van plastic gemaakt zijn), dus het is misschien aan te raden gewoon koud water te gebruiken. Daarna is het wachten geblazen. Wachten, wachten en nog eens wachten. Het enige wat je moet doen is je pruik in het water met de shampoo laten weken, zodat de shampoo in je pruik gaat trekken. Dit gaat zeker wel enige uren duren, dus in de tussentijd zou ik wat anders gaan doen. Wanneer je ziet dat de shampoo is ingetrokken haal je de pruik uit het water en laat je hem drogen. Je zult nu merken dat de pruik enorm zacht is, maar de klitten er nog niet uit zijn. Deze kam je na het drogen uit met een pruikenborstel, je vingers of een babyborstel. Het zou nu makkelijker moeten gaan dan voorheen het wassen.

Zelf heb ik het idee dat de pruik alleen zachter is geworden en een paar klitten er inderdaad makkelijker uitgegaan zijn. Het heeft echter nog niet het optimale resultaat dat ik wil bereiken. Misschien is het slim de volgende keer niet een paar dagen te wachten met uitkammen?

Een andere tip die ik heb gelezen tijdens het surfen op internet is het sprayen van siliconenspray en hierna de klitten eruithalen. Wanneer ik volledig klaar ben met het kammen van mijn pruik en het heeft nog niet veel geholpen, ga ik deze tip ook eens proberen.