The Hunger Games is voor mij het nieuwe Twilight. Voordat jij je frusterend dingen gaat afvragen als: wat zei ze?! vertel ik alvast dat het hierbij niet om de inhoud gaat. Begrijp mij dus niet verkeerd met dit statement. Ik maak deze vergelijking, omdat de manier waarop ik de boeken ontdekt heb overeen komt. Ineens was er de hype over een voor mij onbekend boek. De film was in aantocht. Overal waar ik kwam hoorde ik wel iets over het verhaal. The Hunger Games was gewoon niet te missen. Dit wekte mijn nieuwsgierigheid. Is het boek echt zo goed als ze zeggen?
 |
| © Tumblr |
Toen ik aan het boek begon draaide de film al in de bioscopen. Inmiddels ben ik in het tweede boek bezig en heb ik de film nog niet gezien. Wel heb ik even getwijfeld of ik niet eerst de film zou gaan kijken. Het blijft natuurlijk altijd een moeilijke keuze. Bekijk ik de film eerst, maar ben ik dan niet meer zo verrast door het boek of lees ik het boek eerst en valt de film dan tegen? Ik vind het boek altijd beter. Er is veel meer ruimte om het verhaal uit te leggen. Wanneer je te maken hebt met een goed boek valt alles precies op zijn plaats. Het is heel moeilijk dit perfect te vertalen naar een film. Bovendien zorgt een boek ervoor dat jouw fantasie de vrije loop kan gaan. Het prikkelt je eigen versies te maken van de karakters in je hoofd. Voor mij heeft dat een bepaalde charme.
 |
| © Instagram |
Het verhaal speelt zich af in de toekomst. Amerika is verdeeld in 12 districten. Ooit waren het er dertien, totdat de rebellen toesloegen. Zeventig jaar geleden werden deze rebellen van district 13 genadeloos verslagen door 'The Capitol'. Om het hele volk eraan te herinneren dat The Capitol alle macht in handen heeft hebben ze een verschrikkelijk slachtfestijn georganiseerd: The Hunger Games. Alle kinderen van 12 tot 18 worden in een pot gestopt. Per district worden er twee kandidaten naar het spel gestuurd. Een meisje en een jongen. Wanneer de arme Primrose Everdeen uitverkoren wordt als kandidate kan haar grote zus Katniss het niet over haar hart verkrijgen haar twaalfjarige zusje mee te laten doen. Daarom doet ze iets wat in jaren niet is gebeurt: ze geeft zich op als vrijwilliger. Samen met Peeta Mellark, een jongen die je gewoon niet kùnt haten, vertrekt ze naar het 'front'. Een spel op leven en dood, waarbij de winnaar iedereen moet vermoorden. Haar moeder, zus en beste vriend Gale zal ze hierbij achter moeten laten. In de arena zal Katniss onderscheid moeten maken tussen wat echt en wat nep is.
 |
| © weheartit |
Ik ben fan! Het boek is echt heel goed. Zonder twijfel het beste wat ik dit jaar (tot nu toe) gelezen heb. Er is contstant spanning. Je voelt een bepaalde druk. Wanneer ik de trein uitstapte en ik mijn boek weg moest leggen was ik altijd even stil. Een bepaalde nasmaak bleef hangen. De opressie van The Capitol is verschrikkelijk. Hoewel het boek volgens mijn druk een kinderboek is, kan ik mij hier totaal niet in vinden. Katniss en Peeta moeten dingen doorstaan die onverstelbaar zijn, maar zo echt lijken. Ik vind dat reviews nep overkomen als mensen alleen maar positieve dingen op kunnen noemen, maar Suzanne Collins is een briljante schrijfster. Het enige negatieve puntje dat ik kan vinden is dat het boek soms net iets te snel ging. Niet eens zodat het verwarrend werd, maar het was leuk geweest als sommige (romantische) stukjes uitgebreider beschreven waren.
 |
| © Tumblr |
The Hunger Games: Catching Fire is al bijna uit en wanneer ik daar doorheen ben weet ik nu al dat ik naar de winkel zal rennen om het laatste deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten