donderdag 17 november 2011

Kookkunsten: Chili con... noodle?!

Chili con carne is makkelijk te maken. Een gerecht met vele variaties. Zo'n maaltijd die eigenlijk bijna niet mislukken kan. Dus perfect voor een beginnende kok als ik. Maanden geleden doopte ik het om tot het 'Amygerecht'. Zij is namelijk degene die mij kennis liet maken met deze lekkernij. Gerold in een wrap kreeg ik het voorgeschoteld. De smaak van de bonen en groentes kwamen goed uit door het smakeloze omhulsel. Dat kan ik ook, besloot ik toen ik op kamers ging. En of! Inmiddels heb ik al enkele variates gemaakt. De een lekkerder dan de ander, maar oefening baart kunst. Bij deze presenteer ik een van mijn lekkerste creaties.


Ik hoor het je nu al denken. Zijn dat noodles? In een chili con carne gerecht? Champignions, Paprika en Tomaat? Dit, damens en heren, noemen ze fushion cooking. Fushion betekend zoiets als samenvoegen en dat is precies wat ik tijdens het koken gedaan heb. Ik werk niet vanuit een kookboek, maar ik experimenteer in de keuken. Zo impulsief als het maar kan gooi ik van alles bij elkaar. Tijdens deze kooksessie keek ik in mijn voorraadkast. Terwijl het gehakt gaar werd gebakken pakte ik paprika, tomaat, champignions uit blik en chilibonen. Met de schijf van vijf in gedachten ontbrak er echter een ingrediënt. Ik had niets van aardappelen of rijst. Daarom pakte ik mijn pakje noodles en gooide dit erbij. Om alles op smaak te krijgen spoot ik rijkelijk met mijn Heinz ketchup fles en roerde dat door mijn chili con carne heen. Hierdoor kreeg het geheel een ongeëvenaarde smaak. Een recept heb ik niet, dus het zal moeten blijven bij die twee maaltijden. Gelukkig was het wel twee keer genieten. Ze mogen dan zeggen dat de liefde van een man door de maag gaat, maar geloof me. Vrouwen houden ook van lekker eten!

Top 5 Anime Films

Ik ben opgegroeid met Disney films. Soms schotelde mijn moeder zelfs goedkopere versies van de geanimatiseerde sprookjes voor. De Japanse variant 'Ghibli' was voor mij onbekend. Ik waande mij niet in de wereld van geesten, futuristische kastelen, katten en knuffelige buren. Het heeft tot mijn middelbare schooltijd geduurd tot ik een inhaalslag maakte. Tekenfilms mochten dan kinderachtig zijn, maar ik kon er niet genoeg van krijgen. De films van 'Ghibli' zijn prachtige tekenfilms voor kinderen én volwassenen. Bovendien bevatten ze vaak ook nog een goede boodschap. En dat is alleen nog maar een voorbeeld van één Japanse animatiestudio. Zie hier 5 films die indruk op mij hebben gemaakt.

1. Spirited Away2001, Hayao Miyazaki, 125 min

Tijdens een autotrip ontdekken Chihiro en haar ouders een verlaten restaurant. Op tafel staan bergen met verukkelijk eten. Versgebakken broodjes, taart en alles wat een hongerig hartje maar verlangen kan. Ze zullen het toch niet merken als we een hapje nemen, denken de ouders van het meisje. Gierig beginnen de volwassenen te smullen van al het lekkers. Als de avond aan breekt heeft Chihiro nog geen hap genomen. De gruwe wind brengt angst met zich mee. Plotseling ziet ze wezens verschijnen. Geesten zonder gezicht! Het meisje wordt doodsbang en zoekt troost bij haar ouders. Wanneer ze haar omdraait kijkt ze recht in de ogen van twee varkens. Haar ouders zijn nergens te bekennen. Het duurt niet veel langer voordat Hiro het huilende meisje vindt. Chihiro komt te werken in een badhuis en moet alles op alles zetten om haar ouders weer terug te veranderen. Dit is de reis van Chihiro.


2. The Girl, Who Leapt Through Time2006, Madhouse, 98 min

Soms gaan dingen niet zoals je wilt. Er zijn tijden dat je er alles voor zou geven om je fouten recht te zetten. Kon ik maar terug gaan in de tijd, een gedachte van veel mensen op deze planeet. In deze film vindt Makoto op mysterieuze wijze een tijdmachine. Wanneer ze achter de kracht van het 'knopje' komt is ze vastbesloten er vollop gebruik van te maken. Nooit meer te laten komen op school, altijd eten waar ze zin in heeft en haar fouten rechtzetten. Pas later ziet ze de negatieve effecten van het tijdreizen. Gefascineerd kijkt ze naar het nummer op haar pols. Tot haar grote schrik veranderd de 03 in een 02 nadat ze door de tijd is gereisd. Zal haar kracht niet opraken wanneer ze hem echt nodig heeft? Een ding is zeker. Time waits for no one.



3. Paprika2006, Satoshi Kon, 90 min


Ken je dat gevoel? Je wordt wakker, maar weet niet meer wat je gedroomd hebt. Tevergeefs probeer je het te herinneren. De droom komt niet terug, maar de nieuwsgierigheid blijft. Drie uitvinders hebben hier iets op gevonden. Zij ontwikkelden de D.C Mini, een apparaat wat je dromen opneemt en ze later uitzend. Een grote vondst voor de psychologische gezondheidssector. Maar dan gaat alles mis. Het apparaat valt in de verkeerde handen. Realiteit en dromen mixen zich. Deze combinatie zorgt voor een gevaarlijke, bizarre wereld. Je dromen achtervolgen je.



4. Howl's Moving Castle2004, Hayao Miyazaki, 119 min

Sophie komt oog in oog met de heks te staan. Ze staat nog jong in het leven, als de oude vrouw haar opzoekt. Jaloers om de aandacht die ze zojuist van Howl heeft gekregen, veranderd de heks Sophie in een oude vrouw. Plots kan ze haar botten voelen kraken. Het valt niet mee om door het leven te gaan als een oud vrouwtje. Sophie weet dat ze hier echter niet kan blijven wonen en trekt de weide wereld in. Al gauw komt ze aan bij het reusachtige bouwwerk. Howl's bewegende kasteel. Sophie is bekend met de legendes over Howl. Hij is een slechte tovenaar, die meisjes als haar verslind. Echter, Sophie beseft dat ze nu geen meisje meer is en heeft ook geen andere keuze. Met de hulp van een raap betreed Sophie Howl's eigendom. Hier leert ze Howl's echte aard. Ze mag dan veranderd zijn in een oud vrouwtje, haar leven begint hier pas echt. Trouwens, je weet wat ze zeggen. Liefde maakt je jong.



5. The Secret World of Arriety2010, Hiromasa Yonebayashi, 94 min

Al tientallen jaren is de mensheid op zoek naar aliens. Volken waarvan wij het bestaan niet achterhaald hebben. Wat als een van deze soorten dichterbij woonde dan je denkt? Shô ontdekt een klein meisje. Zo klein als een popje, maar ze leeft. Dit meisje is Arriety, een borrower. Borrowers zijn kleine wezens die dingen stelen van mensen om in leven te blijven. Het is echter een uitstervend volk en om hun eigen leven te garanderen mogen ze niet gezien worden door mensen. Shô weet hier niets vanaf en wil alleen meer meer weten over het kleine meisje. Hij is niet de enige die naar haar opzoek is. De andere onderzoekster is echter niet veel goeds van plan. Een betoverende film met een magische soundtrack van Frans-Britse zangeres Cécile Corbel.


Zelf vind ik het prettig deze films ook met Japanse stemmen en Engelse ondertiteling te bekijken. Dit geeft het geheel voor mij een specialere en authentieke kijkervaring. Een site om deze films op te bekijken is bijvoorbeeld: http://www.watchanimeon.com/ , maar door de naam van een film, watch en eng sub te googlen kom je ook al een heel eind. Veel kijkplezier!

maandag 7 november 2011

NaNoWriMo: Spiegelbeeld (1)

‘Kom binnen!’ riep ik toen er iemand op de deur klopte.
Ik was als een kind zo blij toen mijn oom de deur open deed. In zijn handen hield hij een langwerpig ingepakt voorwerp. Wat zou het zijn? Ik probeerde een glimps ervan op te vangen, maar werd plots tegengehouden door mijn pony die besloot voor mijn ogen te gaan hangen. Het lukte mij maar niet hem weg te krijgen voordat het object was uitgepakt.
Voor mij stond een gouden omlijsten spiegel. Een oud, maar ogenschijnlijk duur exemplaar. Rechts bovenin zat een klein barstje in het glas en de krassen op het glazen oppervlak waren niet zeldzaam. Ik deed een stap richting de spiegel die nu tegen de muur aanstond. Mijn ogen werden groter en ik hield mijn hand voor mijn mond.
De spiegel beeldde mij af als een warme hofdame. De jurk die ik droeg was een prachtige jade kleur, afgezet met zwart kant. Mijn bruine krullen waren opgestoken tot een speels maar chique kapsel. Ik stak mijn hand uit. Mijn spiegelbeeld toonde een slangenring rondom mijn ringvinger. Een sieraad wat helaas niet tot mijn bescheiden collectie behoorde.
‘Een prachtding, is het niet?’ vroeg mijn oom, buiten het zicht van de spiegel blijvend.
‘Geweldig,’ riep ik met een overduidelijke twinkeling in mijn ogen.
‘Ik geloof dat ik je wat uitleg verschuldigd ben,’ zei hij door zijn haar wrijvend.
Ik kon alleen maar knikken terwijl ik genoot van het beeld wat ik mocht aanschouwen. Was dit wel mijn spiegelbeeld? Alles was zo anders dan in deze wereld, maar het meisje leek als twee druppels water op mij. Alleen droeg zij een vorstelijke jurk, terwijl ik een tuinbroek met top droeg. Zij had prachtige opgestoken krullen en ik had een saaie steile coupe. Mijn muren waren van hout en haar muren moesten wel van steen zijn. Ik kon een wandtapijt aan de muur ontdekken. Dit leek echter enkel te bestaan uit rood draad.
‘Het is je vast al opgevallen dat de omgeving van je spiegelbeeld anders is,’ zei mijn oom.
‘Vertel mij nog eens wat!’ reageerde ik lachend.

zondag 6 november 2011

GESLAAGDE AVOND BLUESROUTE GOES

BIEZELINGE – De sfeer zat er tijdens de 18de editie van de Bluesroute in Goes goed in. Vrijdag 14 Oktober 2011 zetten bands van over heel de wereld vijftien Goese cafés op zijn kop. Tot in de late uurtjes kon er genoten worden van live muziek. De entreeprijs bedroeg €13,00 bij aankomst of €10,00 in de voorverkoop.
Het Ierse Albatross, die speciaal voor deze gelegenheid weer bij elkaar kwam, mocht de openingsact voor zijn rekening nemen. Deze begon om half negen in theater ’t Beest. De eer om de spits af te bijten ging echter naar Shotgun en Little Boy. Zij traden om 17:00 op in Heartbreak café. Afsluiter van de geslaagde avond was de band The Blue Clay.
Deelnemende cafés waren ’t Beest, Heartbreak café, De Pompe, De Snor, Jack’s, De Vrijbuiter, Eric’s bar, De Kookclub,  Clochard, d’Anvers, New Inn, Baarends, Pubbels, Time Out en Pake Snake. Met één kaartje hadden bezoekers toegang tot alle cafés. De optredens vonden achtereenvolgend in de verschillende kroegen plaats, zodat er voor de liefhebbers niets te missen viel.
De Bluesroute liet zien hoe divers Bluesmuziek eigenlijk kan zijn. Allerlei kanten van het genre werden vertegenwoordigd door de zestien bands. Doordat de organisators de acts ogenschijnlijk hebben uitgekozen op doelgroep van alle cafégangers, was er voor iedereen wat wils.

donderdag 3 november 2011

The Tale of Legendary Yokai sneek peak

Many years ago men and their companionship roamed the streets. Peace might have been far from accomplished, but never had the world seen a war with such great destruction that not many would survive. This world, said to have been created by supernatural forces, belonged to the three great clans and their ghostly friends. The Koizumi clan from the west, the Kawamoto clan from the south and the Kurogane clan from the northeast. Everyone that had some kind of important status had forged a contract with a yokai. Some were very weak and some were immensely strong, but all were good companionship. Until the nights that must remain unspoken.
The Kurogane were blacksmiths by nature. Forging metal in their desired objects. The business itself was very profitable. It is unsure if many blacksmiths created coins for their own good, but what we do know is that the Kurogane’s were and are the wealthiest clan of all three. Still, greedy as they were they craved for more. Whether it was more power or more land. In fact they wanted more of everything. Thus, the leader of said clan ordered his workers to make the most advanced weapons the world had ever seen. They were made with sweat and tears. A deathly mixture of steel and yokai blood was inserted to crave for ultimate strength. Night after night they forged the metal until they had reached perfection. The weapons of choice diverged from blades to katanas and even maces. All for solely one purpose. To bring forth destruction.
On a dark night, one that had better been forgotten, several Kurogane clan members left their base. They rode on black horses, carrying the steel weapons they had forged. The nearly invisible horse riders had a destination in mind. They were headed south. Along the way the soldiers got in high spirits. They sung about the most horrible things that shall not be recalled. In their minds they had already won the fight. The fighters arrived with loud battle cries. Fire, which the townspeople later referred to as hellfire, surrounded them. The horses were so scared, they pranced and neighed. This resulted into the men to fall off. Quickly they stood. Running into the village as madmen, followed by the horses that had gone out of utter control. The awakening sounds of the villagers were muted by the loud appraisement for Kurogane.
The men of Kawamoto seemed to float out of their houses, as if they were mere ghosts. Their light eyes were empty and made the attackers stop in fear for a moment. The loss of expression was more worrisome than any other look could have been. Overcoming their fears the men of Kurogane grabbed their devices and came at the enemy with immense speed. Some men fell to the ground. Coughing blood and shielding the flesh wound with their hands, for their pride was too big to let fellow clan members have seen their shortcomings. The heartless laughs of the Kurogane fighters filled the air. Yet, some members did not have reason to laugh. Their blades were now struck to the wall after some Kawamoto had successfully evaded their rapid attack. Their fingers seemed to be glued to the metal, for they could not loosen them. They screamed in panic. Summoning the yokai they had bonded with. Other members fled further into the village. Creating fire that burned the houses they passed.
With a reasonable and almost emotionless approach the Kawamoto that stood outside began to aid the wounded ones. Others that couldn’t be of much need tried to lure the children and wives out of their houses. Helping out the ones with higher status first. The steps of zori were overshadowed by the hissing of the Kurogane yokai. The catlike creatures that had suddenly appeared had stretched their tails. A sign of huge discomfort and rage. A white panther growled, as did the other ghostly creatures. The arrival of a man that was wearing a richly embroidered kimono had caught their attention. The men with very light eyes looked upon the poor souls of Kurogane and said: ‘We of Kawamoto will never forget this day. From this day forth we are mutual enemies. Their higher-ups shall be informed.’
With that information he was about to take his leave again. If it had not been for a yokai to attack him, the man would have survived. The creature set his claws into the flesh. Tearing out pieces without regret. The men that were still attached to the wall began to shout. They were blinded by fear, as the yokai turned around and showed his bloody teeth to his master and companions. In his jaw was a limp that had been colored blood red. Suddenly the men were freed and the weapons fell onto the ground. Driven completely mad by the suspense, the lads destroyed everything in their way. Houses, gardens, bushes, members of the Kawamoto clan that escaped in their own pace, but even yokai and fellow soldiers had become the victim. Everything in the tiny village that was very close to the border that divided the Kawamoto and Kurogane nations had been died red. When dawn broke not much was left of the village or even the attackers. Later on it was found out that the members of Kurogane had been intoxicated with booze.

Don't You Everrr Everrr Feel Like You're Less Than Purrrrfect