Wat sommige mensen met hun mobiel hebben dat heb ik met mijn laptop. Er niet vanaf kunnen blijven en het idee hebben dat ik zonder dat ding geen contact heb. Wellicht ken je het wel. De verslavingsgraad is op zijn zachtst gezegt hoog te noemen. In de weekenden en vakanties zit ik wel 12 uur achter mijn laptop. De erkenningsfase is de eerste stap zeggen ze toch?
Bovenstaand plaatje is mijn laptop, een Packard Bell TJ65. Een prachtig ding vind ik het. Misschien heb ik mij teveel laten afleiden door het fijne design toen ik hem kocht. Daar kom ik weer met mijn bekentenissen: als ik shop voor gadgets kijk ik veel te veel naar het design van het product. Daarin ben ik vast een typisch meisjesmeisje. Het oog wil ook wat. Als ik 12 uur per dag naar dat ding moet kijken, mag hij er toch ook wel een beetje leuk uit zien?
Praktisch gezien is dit misschien niet zo slim. Hoewel deze laptop er leuk uit ziet zit de aan/uitknop niet op een handige plek. Deze bevind zich namelijk aan de rechterkant van het scharnier dat je scherm en toetsenbord aan elkaar vasthoudt. Doordat ik elke week heen en weer reis krijgt die laptop nogal wat te verduren. Een paar maanden geleden ontdekte ik dan ook dat er een deuk was ontstaan vlakbij de aan en uit knop. Toen ik gisteren mijn laptop uit zijn tas haalde schrok ik mij kapot. De omlijsting van de aan en uit knop was kapot. Nu krijg ik de laptop waarop ik dit typ alleen nog maar aan de praat als het scherm achterlijk ver naar achteren staat. Je begrijpt dat ik verwacht dat hij de terugreis niet zal overleven.
Zonder laptop kan ik geen aziatische drama's kijken, ben ik een groot deel van mijn muziek en filmpjes kwijt, kan ik niet verder werken aan mijn verhaal, is mijn uitdaging om deze maand elke dag te bloggen mislukt, kan ik moeilijk op msn, kan ik niet gamen, kan ik moeilijker films kijken, kan ik niet beginnen aan seizoen 4 van Chuck, kan ik geen beauty- of fashionblogs bijhouden, kan ik niet genieten van de YouTubers waarop ik geabboneerd ben. Dit is nog maar een kleine fractie van de 'lijst'. Als ik erbij stil sta hoe afhankelijk ik eigenlijk wel niet ben van deze machine schrik ik altijd even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten